മന്ദസ്മിതം തൂകും ഓര്‍മകളെ
നിങ്ങളാം സാഗര തിരകളായ് അലയിടാന്‍
ആശിക്കുന്നു ഞാനീ സന്ധ്യയിലും
പാതി മറച്ച മുഖവുമായ് മാനത്ത്‌ ചന്ദ്രബിംബം
ഉദിച്ച നേരം തന്നില്‍
യൌവനത്തിന്‍ കല്‍പ്പടവില്‍ നിന്നും ഞാനെന്റെ
ബാല്യത്തിന്‍ നിറനിലാ വെളിച്ചം കണ്ടു
പുസ്തക താളുകള്‍ക്കിടയില്‍ ഒളിപ്പിച്ച
പീലി തുണ്ടിന്‍റെ കൌതുകം പോല്‍
സ്വപ്നമായിരുന്നൊരു യൌവനം എത്തുമ്പോള്‍
പ്രണയിച്ചു പോകുന്നു ബാല്യത്തെ ഞാന്‍
ഓര്‍മ്മതന്‍ പ്രളയത്തിന്‍ ഒടുവില്‍ ശേഷിപ്പതു
നഷ്ടസ്വപ്നത്തിന്‍ മഴത്തുള്ളി മാത്രം
ചിതറിയ മഞ്ചാടി മണികള്‍ പോലെന്റെ
ബാല്യമേ നീയിനി ഓര്‍മ്മ മാത്രം !!!!!!
