മന്ദസ്മിതം തൂകും ഓര്‍മകളെ
നിങ്ങളാം സാഗര തിരകളായ് അലയിടാന്‍
ആശിക്കുന്നു ഞാനീ സന്ധ്യയിലും
പാതി മറച്ച മുഖവുമായ് മാനത്ത്‌ ചന്ദ്രബിംബം
ഉദിച്ച നേരം തന്നില്‍
യൌവനത്തിന്‍ കല്‍പ്പടവില്‍ നിന്നും ഞാനെന്റെ
ബാല്യത്തിന്‍ നിറനിലാ വെളിച്ചം കണ്ടു
പുസ്തക താളുകള്‍ക്കിടയില്‍ ഒളിപ്പിച്ച
പീലി തുണ്ടിന്‍റെ കൌതുകം പോല്‍
സ്വപ്നമായിരുന്നൊരു യൌവനം എത്തുമ്പോള്‍
പ്രണയിച്ചു പോകുന്നു ബാല്യത്തെ ഞാന്‍
ഓര്‍മ്മതന്‍ പ്രളയത്തിന്‍ ഒടുവില്‍ ശേഷിപ്പതു
നഷ്ടസ്വപ്നത്തിന്‍ മഴത്തുള്ളി മാത്രം
ചിതറിയ മഞ്ചാടി മണികള്‍ പോലെന്റെ
ബാല്യമേ നീയിനി ഓര്‍മ്മ മാത്രം !!!!!!
great.........the last four lines are really heart touching...
ReplyDeleteഓര്‍മ്മയായ ആ ബാല്യകാലത്തിന് സ്തുതി....
ReplyDeleteഇത് നന്നായിട്ടുണ്ട് ട്ടോ. ഇനി മറ്റൊരു തീം എഴുതി നോക്കു....
ReplyDeletei hav d same openion vat vivek had said earlier...kp wrtng...baavukangal....
ReplyDeleteനന്നായിരിക്കുന്നു.............
ReplyDeletevalare ushaaar!!!!!!!!!!!!!!
ReplyDeleteenthu sammanamanu vendathu?
nashta balyangale ormippichathinnu!!!!!!!!!!
എനിയ്ക്കും വേണം ന്റ്റെ ബാല്യം....നന്ദി കൂട്ടുകാരി...ആശംസകള്‍.
ReplyDeleteചേച്ചീ
ReplyDeleteഇതോട്ടും നന്നാവാത്ത ഒന്നാണ്‌.
7ലൊ 8ലോ ഒക്കെ കവിത എഴുതിപ്പഠിക്കണ കാലത്ത് എഴുതുന്ന പോലത്തെ ഒന്ന്.
അതും ഈണവും താളവും ഒക്കെ സൂക്ഷിച്ചെഴുതണ പഴയകാലത്തിലെ ഒന്നു.
തുടരെഴുത്തിനു ഭാവുകങ്ങള്‍.
അപ്രിയം പറഞ്ഞത് പൊറുക്കുമോ എന്നറിയില്ല.
ഓര്‍മ്മകള്‍ക്കെന്തു സുഗന്ധം.
ReplyDelete